Powoli wstaje i siĂŞgam niezauwaÂżenie po trzy kunaie. Rzucam kunaie i szybko wykonuje Raiton : Jibashi .
Kunai nr 1 prawa strona
Kunai nr 2 lewa strona
Kunai nr 3 gĂłra
Raiton : Jibashi Âśrodek
RzuciÂłem tak, aby cel nie mĂłgÂł uciec w ÂżadnÂą ze stron.
Teraz biorê kunaie do rêki , odskakujê i kolejny raz staram siê wykonaÌ technikê, poniewa¿ znam swoje umiejêtnoœci walki wrêcz. Je¿eli bêdzie siê staraÌ podejœÌ to powtarzam t¹ seriê.

Dobra Evan koniec udawania xD

Kage
-Nie tylko spod ostrza...
Gdy widzĂŞ katanĂŞ zaczynajÂą do mnie wracaĂŚ wspomnienia.
***
WydarzyÂło to siĂŞ 7 lat temu... PamiĂŞtam ten dzieĂą jakby to byÂło wczoraj...
Ledwo sie obudziliÂśmy, a z doÂłu juÂż rozchodziÂł siĂŞ krzyk ojca:
-Maka, Ryu! ChodÂźcie szybciej! Zaraz zaczynamy trenowaĂŚ!
-5 minut! Cz³owieku, dopiero wstaliœmy! - krzykn¹³ Ryu.
-Nie krzycz na swojego ojca, tylko siĂŞ ubieraj! - zdaÂło siĂŞ sÂłyszeĂŚ zdenerwowany gÂłos ojca.
-JuÂż schodzimy...
-Ale Maka...
-Zamknij siĂŞ i siĂŞ ubieraj.
Maka i Ryu ubrali siê w nieca³e 2 minuty i zeszli na dó³.
-No w koĂącu. Macie tu kanapki. Zjecie po drodze. - powiedziaÂł ojciec po czym daÂł nam kanapki.
WyszliÂśmy z domu i udaliÂśmy siĂŞ na jedno z pĂłl treningowych naszej wioski. Wioska byÂła maÂła i mieÂściÂła siĂŞ niedaleko wioski LiÂścia. Wszyscy w wiosce byli bardzo mili dla innych, jednak w domach panowaÂł ciĂŞÂżki rygor. ByÂło trzeba sÂłuchaĂŚ polecaĂą rodzicĂłw, aÂż do ukoĂączenia szkoÂły. Nie lubiliÂśmy tego, ale co mieliÂśmy zrobiĂŚ?
DoszliÂśmy na pole treningowe w niespeÂłna 10 minut, w tym czasie zjedliÂśmy po dwie kanapki.
Trening zacz¹³ siê spokojnie od rozgrzewki:
-20 pompek, 40 przysiadĂłw, trochĂŞ rozciÂągania i krĂłtka przebieÂżka, jakieÂś 400 metrĂłw.
Potem zacz¹³ siê mêcz¹cy trening. Przez dwie godziny Ìwiczyliœmy kopi¹c i uderzaj¹c w pieniek drewna.
Potem ojciec zacz¹³ uczyÌ nas walczyÌ z u¿yciem "szponów"(to gówno co mam na plcach xD).
TrenowaliÂśmy i trenowaliÂśmy, w pewnym momencie usÂłyszeliÂśmy alarm i krzyki.
-WIOSKA JEST ATAKOWANA! BROÑCIE DZIECIAKÓW!
Ojciec siĂŞ do nas odwrĂłciÂł.
-Biegnijcie szybko do domu!
-Ale tato...! - krzyknĂŞliÂśmy.
-ÂŻadnych dyskusji! Biegiem!
PosÂłuchaliÂśmy siĂŞ ojca i pobiegliÂśmy do domu. WbiegliÂśmy do Âśrodka i szukaliÂśmy matki. ZnaleÂźliÂśmy jÂą w duÂżym pokoju juÂż ubrana w strĂłj do walki.
-Ojciec was przysÂłaÂł tu? To chyba nie byÂł dobry pomysÂł, bo...- urwaÂła nagle zdanie, bo do domu wleciaÂła wielka kula ognia uderzajÂąc nas wszystkich.
Dom zacz¹³ siê paliÌ momentalnie.
-Ryo! Nie mogĂŞ siĂŞ ruszyĂŚ... BolÂą mnie plecy i rĂŞka.
-O cholera! Siostra! JesteÂś caÂła poparzona!
-Ryo uciekajcie do wioski liÂści. Bie.. - przerwaÂła w poÂłowie, bo przez jej gardÂło przeleciaÂł kunai.
-MAMO! NIE! MAMO!
-... - przez kunai w gardle, mama nic nie mogÂła nam powiedzieĂŚ. WyprostowaÂła tylko rĂŞkÂą wskazujÂąc w stronĂŞ wioski liÂścia i kazaÂła nam uciekaĂŚ. WyjĂŞÂła zza pasa sztylet i wybiegÂła na dwĂłr.
Ledwo wyszliÂśmy z domu, oboje mocno poparzeni.
-Maka, musimy uciekaĂŚ.
-Ale...
-Cicho! ZrobiÂła to dla nas! Musimy uciekaĂŚ.
Ryo byÂł starszy i bardziej wytrzymaÂły, wiĂŞc szybko nabraÂł siÂł, mimo tak wielu oparzeĂą.
SzliÂśmy bardzo powoli w stronĂŞ wioski liÂścia. Po drodze spotkaliÂśmy dwie maÂłe dziewczynki. Jedna caÂły czas pÂłakaÂła i trzymaÂła siĂŞ drugiej za bluzkĂŞ.
-Co wy tu robicie? - spytaÂł Ryo.
-Mamusia kazaÂła nam uciekaĂŚ. - powiedziaÂła dziewczynka, ktĂłra nie pÂłakaÂła.
-Dobra. ChodÂźcie z nami. - powiedziaÂł Ryo.
Nasza grupka powiêkszy³a siê. Zaczêliœmy iœÌ dalej... ju¿ byliœmy przy wyjœciu do wioski, gdy spotkaliœmy ninja w szarym p³aszczu i dziwnej masce. Chcieliœmy go obejœÌ, ale nas dostrzeg³.
-DOKÂĄD TO MAÂŁE GNOJKI?! - powiedziaÂł ninja, jednoczeÂśnie do nas podchodzÂąc.
Nikt z nas ze strachu siĂŞ nie odezwaÂł, a nie poruszyÂł.
-No teraz mnie wkurzyliœcie. - ninja wyci¹gn¹³ dziwn¹ katanê i siê uœmiechn¹³.
ZauwaÂżyliÂśmy jak bierze zamach mieczem. Z ledwoÂściÂą go uniknĂŞliÂśmy prĂłbujÂąc osÂłoniĂŚ maÂłe dziewczynki. Jednak nie wyszliÂśmy z tego bez szwanku. ZostaÂłam zraniona lekko w oko, a mĂłj brat w rĂŞkĂŞ.
-Uciekaj Maka i zabierz je. - powiedziaÂł Ryo.
ZauwaÂżyÂłam, Âże rana na jego rĂŞce jest bardzo powaÂżna.
-Ale...
-Uciekaj mĂłwiĂŞ!
Nie myÂślÂąc dÂługo zÂłapaÂłam dziewczynki za rĂŞce i zaczĂŞÂłam uciekaĂŚ.
-DOK¥D TO?! - ninja wzi¹³ zamach mieczem, ale Ryo z³apa³ za ostrze.
-Nie pozwolĂŞ Ci.
CaÂły czas biegÂłam i patrzyÂłam siĂŞ do tyÂłu...
-PuœÌ to szczylu. - powiedzia³ ninja po czym uderzy³ woln¹ rêk¹ Ryo w brzuch.
Ryo odskoczy³ do ty³u, ale to mu nie pomog³o. W tym samym momencie co zrobi³ odskok, ninja wzi¹³ zamach.
Gdy Ryo to zauwa¿y³ by³o ju¿ za póŸno. Zosta³ przeciêty na pó³.
Widz¹c to zatrzyma³am siê i nie wiedzia³am co mam zrobiÌ. Ninja siê odwróci³ i zacz¹³ biec w nasz¹ stronê.
Na nasze szczĂŞÂście przed nami pojawiÂło siĂŞ 5 ninja wioski liÂścia.
-Kurwa... Jeszcze siê spotkamy dzieciaku! - krzykn¹³ ninja po czym rozp³yn¹³ siê w powietrzu.
Z mojej rodziny nikt nie prze¿y³. Zosta³am tylko ja i dwie dziewczynki, które sta³y siê moim siostrami podczas pobytu w wiosce liœcia. Tam przygarn¹³ nas starszy mê¿czyzna, który parê lat temu opuœci³ nasz¹ wioskê...
***
ÂŁza pociekÂła mi po poliku. OczywiÂście nikt tego nie widziaÂł.
WkÂładam prawÂą rĂŞkĂŞ do kieszeni i szukam kunai(SPECJALNY KUNAI, Kapujesz? XD). WyciÂągam go z kieszeni. W sumie nikt nie wie co zrobiÂłam.
Ustawiam siĂŞ w pozycji obronnej z wystawionÂą lewÂą rĂŞkÂą w stronĂŞ przeciwnika.
-No chodÂź. Ale uwaÂżaj. Doskonale wiesz skÂąd jestem. - prowokujĂŞ przeciwnika.
Gdy zbli¿y siê dostatecznie blisko ciskam w niego kunaiem, ¿eby go trochê zdekoncentrowaÌ. Staram siê go zaatakowaÌ pazurem. Jeœli jakiœ atak siê na mnie zwali to go próbujê unikn¹Ì.

Ostatnio edytowany przez Werox (2013-11-28 20:27:45)

Toshiro

Ataki nie wywar³y na oponencie w³aœciwie ¿adnego wiêkszego wra¿enia. Rzuci³eœ dwa kunaie, lecz ten bez problemu ich unikn¹³. Po zgromadzeniu chakry w oczach zauwa¿y³eœ, ¿e najprawdopodobniej by³ to klon, lecz bez kuli. Ten zaœ wyj¹³ coœ, co wygl¹da³o jak tanto, i rzuci³ siê na ciebie. Zbi³eœ kilka ciosów, a nastêpnie odda³eœ mu kopniakiem, który odtr¹ci³ go na niejaki dystans. Klon zacz¹³ wtedy sk³adaÌ jakieœ pieczêcie (by³o to za szybkie, byœ móg³ je rozpoznaÌ), a nastêpnie wypali³ w twoim kierunku Fuuton: Daitoppê.

Yoshihide
Uda³o ci siê zablokowaÌ klonowi drogê ucieczki, lecz nie spodziewa³eœ siê tego, ¿e bêdzie on w stanie u¿yÌ Kawarimi. Na jego miejscu pojawi³ siê pniak, a on sam by³ w bli¿ej nieokreœlonym miejscu... a przynajmniej do czasu, gdy zarobi³eœ kopniaka w plecy. Spad³eœ z drzewa, lecz zdo³a³eœ to wyhamowaÌ i nic ci siê nie sta³o. Ponownie wykona³eœ Raitona, lecz tym razem tego unikn¹³ normalnie. Leci teraz w twoj¹ stronê...

Maka (ok, jak koniec to koniec x]), Ishi
Ishi nawet nie ruszy³ ty³ka z drzewa, na którym najprawdopodobniej nikt go nie zauwa¿y³. A tymczasem Kage, który wygl¹da³ na na tyle zaskoczonego, na ile postaÌ okutana w p³aszcz mo¿e wygl¹daÌ, wyj¹³ dziwny kunai, który ujawni³ dopiero, rzucaj¹c nim w szar¿uj¹cego naù przeciwnika. Rzut jednak zosta³ g³adko zbity - okaza³o siê, ¿e ten goœÌ potrafi³ wymachiwaÌ tym ogromnym ostrzem z tak¹ wpraw¹, jak inni u¿ywaj¹ krótkich no¿y. Kage zdo³a³ jednak unikn¹Ì pierwszego ciosu oponenta - co by³o ogromnym wyczynem, zwa¿aj¹c na prêdkoœÌ tego uderzenia - i zaatakowa³ swoimi szponami. Wróg zdo³a³ jednak tego unikn¹Ì. PostaÌ w p³aszczu musia³a siê wycofaÌ, korzystaj¹c ze swojej szybkoœci.
-No popatrz, popatrz. Ma³a potrafi siê odgryŸÌ. - parskn¹³ œmiechem tajemniczy agresor.
Kage zacz¹³ zaœ sk³adaÌ pieczêcie. Ishi zdo³a³ jednak zauwa¿yÌ, ¿e ruchy by³y bardzo ostro¿ne i wolne - jakby najmniejsza pomy³ka mog³a siê skoùczyÌ czymœ nieprzyjemnym.
Zanim jednak zd¹¿y³ skoùczyÌ, przeciwnik doskoczy³ do niego i ci¹³ go w przedramiê. Okaza³o siê jednak, ¿e szpony by³y po³¹czone z jakimœ solidnym, zdobionym karwaszem, w którym móg³ siê zmieœciÌ jakiœ p³yn lub coœ w tym stylu. Ostrze miecza zsunê³o siê po nim, rozcinaj¹c rêkaw. Pod nim mo¿na zaœ by³o zobaczyÌ przez chwilê rêkê Kagego, która jednak nie mog³a nale¿eÌ do mê¿czyzny - by³a zbyt delikatna i chuda. Ishi jednak nie zd¹¿y³ sobie tego uœwiadomiÌ, bo ca³a by³a ona pokryta bliznami po oparzeniu, i poza tym - widzia³ j¹ tylko przez chwilê.

Maka
*Cholera. Jest szybszy niÂż kiedyÂś. Chyba teÂż siĂŞ nie obijaÂł.*
Próbujê kopn¹Ì przeciwnika i odskoczyÌ. Jak go nie dam rady kopn¹Ì to po prostu odskakujê.
*Cholera...*
WyciÂągam kolejny kunai, tym razem go nie rzucam.
*ProszĂŞ niech to zadziaÂła...*
Zbieram chakre w nogach i podbiegam do przeciwnika. Próbuje go kopn¹Ì z wyskoku w g³owê. Skaczê w taki sposób, ¿eby zas³oniÌ praw¹ rêkê(t¹ z kunaiem). Gdy jestem powietrzem rzucam kunai w nogê przeciwnika.
Jak mi siĂŞ udaÂło to wyskakujĂŞ.
JeÂśli przeciwnik odbije mnie w powietrzu to staram siĂŞ miĂŞkko wylÂądowaĂŚ na ziemi i ustawiam siĂŞ w pozycji obronnej z wysuniĂŞtÂą lewÂą rĂŞkÂą.
JeÂśli mnie tnie mieczem to za duÂżego wyboru nie mam, wiĂŞc... PrĂłbujĂŞ zatrzymaĂŚ ostrze karawaszem.
Wtedy teÂż odskakujĂŞ i ustawiam siĂŞ w pozycji obronnej.

Yoshihide

Próbowa³eœ wykonaÌ swoj¹ taktykê, jednak niestety nadaremnie. Sensei rzuci³ w twoim kierunku specyficzny nó¿. Uda³o ci siê go zbiÌ, lecz jednak po chwili na jego miejscu pojawi³ siê w³aœciciel, który potê¿nym kopniakiem pos³a³ ciê na najbli¿sze drzewo. Jednak lec¹c, uda³o ci siê trafiÌ go bezpoœrednio za pomoc¹ Raitona - buchnê³a tylko para, a klon znikn¹³ z pykniêciem.

IM

Ishi nie musiaÂł siĂŞ nawet zanadto staraĂŚ, Âżeby siĂŞ przenosiĂŚ - po prostu nie musiaÂł. CaÂła walka skupiÂła siĂŞ w jednym miejscu i Âżaden z walczÂących nie miaÂł czasu, by siĂŞ rozglÂądaĂŚ.
Walka zaœ rozgorza³a z now¹ si³¹. Tajemniczy agresor najwidoczniej nie planowa³ walczyÌ w sposób honorowy - ca³y czas unika³ uderzeù Kagego albo z niesamowit¹ zrêcznoœci¹, albo za pomoc¹ brudnych zagraù. W pewnym momencie zaœ po prostu uda³o mu siê ruchem d³oni wybiÌ postaÌ w p³aszczu z równowagi, a mieczem zadaÌ cios na odlew. Kage jednak zdo³a³ w ostatniej chwili zas³oniÌ siê karwaszem.
I nagle wyprowadziÌ kontrê. Przeciwnik, zaskoczony, ods³oni³ siê, a Kage szybko uderzy³ go za pomoc¹ pazura. Naci¹³ mu skórê na twarzy.
-Ty suko... myÂślisz, Âże ujdzie ci to na sucho? Z tym wiĂŞkszÂą chĂŞciÂą...
I nagle zamilkÂł. Na jego twarzy pojawiÂło siĂŞ przeraÂżenie, a krew z niej odpÂłynĂŞÂła.
Na szponach znajdowaÂła siĂŞ trucizna.
-Cholero... trucizna... - z tymi sÂłowami zÂłoÂżyÂł szybko pieczĂŞcie.
-Suiton: Bakusui Shōha!
Fala jednak nie nale¿a³a do wielkich. Trucizna okaza³a siê mieÌ w³aœciwoœci zaburzaj¹ce kontrolê chakry. Wody jednak by³o wystarczaj¹co... Mê¿czyzna za pomoc¹ dziwacznej techniki medycznej wpuœci³ wodê do swojej skóry i wyrwa³ z niej truciznê, któr¹ Kage zd¹¿y³ zaaplikowaÌ.
-Tak Âłatwo ci ze mnÂą nie bĂŞdzie.

Maka
*Co to kurwa jest?! Pojeba³o go? Trucizny leczy wod±... GÓWNO PRAWDA!! Pojeb jaki¶... Z Gówna powsta³...*
WkÂładam prawÂą rĂŞkĂŞ do kieszeni i wyciÂągam kunai.
*Cholera... Ostatni... No có¿...*
-JesteÂś starym capem co ma wiĂŞcej doÂświadczenia, ale to co zrobiÂłeÂś mojemu bratu... Nigdy Ci nie wybaczĂŞ!!
Jestem wkurzona... Ba... WKURWIONA. Moje wkurwienie siĂŞga zenitu.
Zbieram chakrĂŞ w nogach(w koĂącu stojĂŞ na tej jebanej wodzie, ktĂłrÂą zrobiÂł) i przyjmujĂŞ postawĂŞ defensywnÂą.
-ChodÂź tu chuju!
Wiem, Âże nie ma za wielkich szans, ale prowokuje przeciwnika. Z polika spÂływa mi Âłza, bo znowu przypomniaÂłam sobie o bracie.
-Na co czekasz?! Cioto z mieczem!
StojĂŞ dalej w pozycji defensywnej. ÂŁzy napÂływajÂą coraz szybciej(oczywiÂście nikt nie widzi).
Gdy tylko siĂŞ zbliÂży rzucam kunai i staram siĂŞ broniĂŚ przed atakami.

Yoshihide

Ku twojemu zaskoczeniu, poczu³eœ jakieœ dziwne szczypanie w oczach, a nagle przed twoimi oczami dok³adnie pojawi³o siê wszystko, czego potrzebowa³eœ. By³eœ w stanie zauwa¿yÌ dok³adnie to, co dzia³o siê dobry kilometr od ciebie - widzia³eœ dok³adnie tajemniczego shinobi z ogromn¹ szabl¹, stoj¹cego przy dysz¹cym Kage. Dok³adnie widzia³eœ ich przep³yw chakry - uzbrojony facet wygl¹da³ na zmêczonego po samoleczeniu, a Kage na wyczerpanego po unikach. K¹tem oka zauwa¿y³eœ te¿ Ishiego, kryj¹cego siê miêdzy ga³êziami drzew.

IM

Tajemniczy mê¿czyzna parskn¹³ œmiechem na twoje s³owa. Wygl¹da³ na zmêczonego i obola³ego po leczeniu zatrucia, lecz ogólnie by³ w dosyÌ dobrym stanie.
-Ha. Mówisz o tamtym gówniarzu, którego rozci¹³em na dwoje? Pamiêtam. Najœmieszniej wygl¹daj¹cy trup, jakiego widzia³em tam na polu bitwy. Mia³ bardzo kolorowe wnêtrze.
PodniĂłsÂł lekko miecz i wymierzyÂł go w twoim kierunku.

Podobnie jak tutaj.
-No dobra, zobaczymy jaka jesteÂś twarda w trakcie walki, mÂłoda.